Het seizoen is weer op gang. Nieuwe leden stromen binnen als vanouds. Nieuwe lesgroep boven bij Rob. Frans is gelukkig eindelijk terug van vakantie en Paul is inmiddels al 6 dagen jarig. Hij stond donderdagavond in ieder geval nog steeds worst, kaas en ballen uit te delen. Lekker hoor, schaken bij West!
Er was nog een naijlende bekerronde. Toen ik binnenkwam zei Jan de Wilde dat we zo een potje zouden spelen. Dat is natuurlijk niet fijn als je je net een paar weken hebt zitten voorbereiden om voor de beker Jan Looijen te pluggen. Navraag bij de organisatie leerde dat Jan de W. het mis had. Hij zat naast mij voor een potje tegen de frisse Schoffelmeer. Die had duidelijk een paar weken in zijn speedo rondgelopen. Rechts van mij zat Marcella die opmerkte dat de voorkant van de zaal weer eens wat anders is. Ze moest tegen de grote Littel. Uiteindelijk kwam Looien op het laatste moment niet opdagen zodat ik ineens tegen Cromsigt moest! Daarover later meer. De underdogs in de beker bleven allemaal underdogs vandaag.
Aan de voorkant van de zaal, op het lijf-bord, speelden Scheermeijer en Hillebrandt. Hillebrandt ging verder op de zelfde wijze als het vorig seizoen. Hij won volkomen onterecht met een overdosis geluk. Daarnaast bleek in de partij tussen de Kampioen en Yvette dat Sven het nog steeds lastig heeft met meisjes. Yvette was trouwens hyperagressies heb ik gehoord. Intussen liepen na een paar minuten de Duitser en Pijlman, die tegen elkaar speelden, gezamenlijk intelligent naar borden van anderen te kijken. Pijlman had op zet acht wat materiaal geïnvesteerd. Dan hebben we het niet over een doordachte belegging. Het was meer een belegging van het soort van per ongeluk op een link in een dubieuze e-mail klikken. De poppetjes konden snel in het doosje, zoals de Oosterhouter zou zeggen, die overigens een ouderwetse remise afwerkte tegen de Kooiman.
Over Kooimannen gesproken. Tobi hebben we lang niet gezien, en dat is natuurlijk toch jammer. (Inmiddels was Tobi zaterdag voor een extern potje tegen Laurierboom in onze speelzaal) Tobi vertelde mij ooit eens dat zijn favoriete schaakboek een boek van John Nunn is: the secrets of practical chess. Ik kocht dat boek natuurlijk meteen, want het betere schuifwerk waar wij Tobi van kennen zou ik ook wel beter willen beheersen. Meteen aan het begin van het boek staat het volgende: Iemand die tevreden is met het verliezen van 9 potten om 1 keer een briljante overwinning te boeken kan dit boek beter wegleggen. Dit boek gaat over praktisch schaak.
De conclusie laat zich raden. Ik heb het boek maar weggelegd, want zeg nou zelf, is praktisch een ambitieniveau?
Vraag: Wat wil je later worden?
Antwoord: Praktisch???
Vreselijk, wat een ellende. Het zuiver positionele schaak, oke. Het hyperagressieve schaak, prima. Maar praktisch schaak.… Eens, na tientallen, soms briljante, nederlagen, vallen één keer alle stukken op hun plek, en daar gaat het uiteindelijk om.
En zo was het donderdag in mijn pot tegen Cromsigt. Meestal publiceer ik alleen verliespartijen van mezelf, maar nu moet ik toch een uitzondering maken. Wat was dat een lekkere pot. Ik was zelf tijdens het uitvoeren van een aantal zetten al tamelijk blij. Na het volle punt nog blijer. Omstanders werden vermaakt. Er zit dan natuurlijk altijd wel één grote adder onder het gras. Als je het potje aan de bar aan een analyse van een aantal grootmeesters onderwerpt, blijkt vaak dat het allemaal nogal wankel was. Als je thuis je computer aanzet is het allemaal nog veel erger. Eigenlijk kan je dat beter niet doen, maar je wil het toch weten….
Dus de machine aangezet en ziehier het resultaat.
Alles klopt! Het is tijd om te stoppen met schaken. Ik ga een boek schrijven: My One Memorable Game. Het seizoen kan voor mij in ieder geval al niet meer stuk. Je kan tegenwoordig ook fotolijsten kopen die steeds verschillende digitale foto’s laten zien. Daar doe ik dan stellingen uit deze partij in, na Pe4x, na Ta6x, en de eindstelling natuurlijk. En dat lijstje hang je dan bij je bed. En je kan er ook een in de gang hangen en in de woonkamer. Je kan die dingen ook cadeau geven aan anderen. Dit wordt echt een lekker jaar.
Laten we het vooral niet te praktisch maken. Zoals ook Yvette liet zien loont onpraktische hyperagressie. Gewoon losjes die stukken in de stelling hakken. Het is allemaal niet zo erg. De volgende pot mag je gewoon weer met alle poppetjes beginnen!