Te veel nieuws om op te noemen. Het ligt voor de hand de centrale rol in dit verhaal te geven aan de grote verzamelaar van zilverwerk, Hillebrandt, die 2 van de 3 prijzen inmiddels binnen heeft. Toch gaat het deze week meer om de captains dan om de spelers. Vooral “The Captain” mag niet onvermeld blijven.
Lee-Joon Seok werd deze week tot levenslang veroordeeld omdat hij niet de captain was die een captain hoort te zijn. Hij sprong als eerste van de zinkende boot ergens in het verre Oosten. Een goede verdediging zou dan overigens zijn dat je het goede voorbeeld wilde geven. Ik zie zo niet direct dat daar een speld tussen te krijgen is. Francesco Schettino gaf ook het goede voorbeeld en is veroordeeld tot 16 jaar, hoewel hij nog wel vrolijk schijnt rond te huppelen.
Captain zijn is een gevaarlijk beroep. Het is dan niet verrassend dat aan het eind van het seizoen, alle captains hun best doen om alle captaindingen zo goed mogelijk uit te voeren. Het begon vorige week met uitgebreide bel- en mailsessies van de captain van het eerste: captain Lubbers. Er moest minimaal gelijk worden gespeeld tegen Oud Zuijlen, terwijl topscoorder Helmers en vaste kracht Yvette ontbraken. De captain toverde een winnende opstelling uit de hoge hoed, niet in de laatste plaats omdat hij de stuurlui aan wal mee liet praten. Deze captain-democratie, waarin mag worden meegepraat over de richting, was succesvol. Het eerste won en is daarmee zeker van handhaven in de knsb.
Dinsdag speelde het geplaagde derde de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Caissa. Captain Meuwisse maakte het hier wel heel bont door al overboord te springen voordat het schip überhaupt voor de laatste etappe vertrokken was. Hij zat in de Cariben, wat natuurlijk wel weer een mooie plek is om een straf te ontlopen, als captain. Het had allemaal heel fout voor hem af kunnen lopen, maar hij werd gered door zijn team, dat won van de kampioen.
Donderdag was het bal van de captains. Captain Aarten, Captain van de Wiel, Captain van de Berg en Captain Hugo traden aan, terwijl Captain Flikweert speciaal voor de gelegenheid naar de club was gekomen om een vervanger voor het achtste te organiseren.
Het was een mooi schouwspel. Captain Aarten gaf het goede voorbeeld door met haar tattoo de tegenstander uit zijn concentratie te helpen. Captain van de Wiel deed verder niet zo veel, maar heeft wel een mooie kapiteinsuitstraling. Ik geloof in ieder geval wel dat hij er, zo mocht het schip zinken, als laatste nog wel zal zijn, ook al is dat dan aan de bar. Captain Hugo, bekend van onbegrijpelijke remiseadviezen op rare momenten en tips aan de tegenstander, maakte het ook weer bont vanavond. Het schijnt dat hij Pronk instrueerde om op te geven. Het is onduidelijk wat de theoretische voordelen van opgeven zouden kunnen zijn vanuit het perspectief van een captain, maar daarom zijn wij waarschijnlijk geen captain. Pronk maakte uiteindelijk remise in een wedstrijd waarin de kleine Scheer een vroeg puntje pakte. Het geheel werd een gelijkspel tegen Laurierboom-G.
THE CAPTAIN, was echter captain van de Berg, ook wel liefkozend Captain Henk genoemd. Zo veel inzet hebben we zelden gezien. Het zevende moest minimaal 3,5 punt scoren om niet de degraderen. Daarbij kon het waardevol zijn om te winnen, om zodoende in dezelfde poule nog kampioenskansen voor het vijfde te creëren. Dus ging captain Henk ronselen. Op basis van lijstjes met alle speelgerechtigde spelers met hoge ratings werden allerlei analyses van de ideale opstelling gemaakt. Captain Henk zette zichzelf naast het team. De beste stuurlui staan immers aan wal. Zo ook Henk. Er werd geschoven met borden. De wedstrijdleider werd er regelmatig bijgeroepen om gevlagde tegenstanders op hun klok te attenderen. Toen eenmaal duidelijk was dat het vijfde geen kampioenskansen meer had instrueerde Captain Henk zijn laatste speler om met een strategische remise aanbod het laatste halfje binnen te halen dat nodig was voor het lijfsbehoud. Zelden zo professioneel iemand op een 3,5-4,5 nederlaag zien aansturen.
The captain on fire, of in het oud hollands, de kapitein met een brandje
Tegelijk met al deze actie aan de linkerkant van de zaal, werd op de kop aan bord 1 de strijd om de cup uitgevochten. Het ging tussen Hillebrand en Bonoo. Remco had zwart. Waar hij in de loop van het seizoen het geluk nog al eens aan zijn zijde mocht vinden, leek dit toch vooral een zeer reguliere overwinning. In een zoals gebruikelijk enigszins afwijkende stelling bleef Remco tamelijk structureel goede zetten doen.
Dat betekent de tweede grote overwinning, na de Kroongroep die vorige week werd binnengelokt met een professionele remise tegen Yvette. Daarmee is ook de laatste ronde voor eventuele periodetitels gespeeld zodat we de balans kunnen opmaken. Ik beperk mij even tot de titelstrijd. Er vind een driekamp plaats tussen Pronk, Hillebrand en Scheermeijer. De loting heeft in middels plaatsgevonden onder onafhankelijk toezicht van de voorzitter. Het zal niet verbazen dat Paul goed heeft geloot. Pronk voelt zich zo lijkt het wat onzeker over zijn titelkansen, en uit dat door aan de bar steeds harder te gillen dat hij kampioen gaat worden en dat verder niemand er iets van kan. De bookies beschouwen Pronk als underdog. Remco is favoriet op basis van zijn seizoen, met belachelijk hoge interne rating. Paul is topfavoriet, omdat hij al ontelbare malen kampioen is geweest én omdat je hem drie keer moet verslaan (als schaker, als chef reglementen én als voorzitter die in geval van conflicten oordeelt over het kampioenschap.) Wij zetten onze bitterballen op Paul.